03 jul stilte als straf…

Door: Maria Merken

Tijdens een workshop zouden we een halve dag stil zijn en ook in stilte eten….niks aan de hand totdat het zo ver was….ik voelde me zo verdrietig en vreemd…dacht steeds dat iedereen boos op mij was een heel onprettige ervaring. Ze vroegen mij heb je als kind stil zijn als straf gehad ? Nee….
Maar op weg naar huis alleen in de auto ,viel het kwartje…tranen met tuiten…als kind op de lagere school heel veel straf gehad…ik was te luid…plakband op mijn mond, bandrecorder voor mijn neus…de gang op enz, enz….deed altijd stoer of het me niks deed…bravour….maar nu….kwam het binnen…poehhh, heb nu vaker stilte wandelingen en hele week stilte retraite gedaan, gaat steeds beter !!!!Heerlijk stil, je komt helemaal bij je zelf, binnen aan, waar oplossingen komen…waar je niet eens vragen had…de kracht van kwetsbaar zijn en stilte…prachtig…