Onze tweede residentie in Almere DUIN

29 mei Onze tweede residentie in Almere DUIN

We gingen niet.
door Saskia de Haas

Als we met Hoge Fronten een wijk induiken kan soms een hele voorstelling uit een spontane ontmoeting op straat ontstaan. Één persoon kan een sleutelfiguur worden en ons toelaten in de gemeenschap. Zo’n begin is dan erg bepalend voor de rest van het proces, en het eindresultaat. Misschien voel ik daarom altijd eerst een lichte vorm van paniek als ik ergens aan begin. Hoe je begint, waar je begint en de timing van het begin lijkt soms allesbepalend.

De lastigste dingen om mee beginnen vind ik:

1. Het allereerste woord op een leeg vel papier schrijven
2. De afwas naar het aanrecht verplaatsen (dat moment stel ik altijd veel te lang uit)
3. Hardloopschoenen kopen

Toch weet ik dat als ik eenmaal zo’n eerste stap heb gezet, de rest als vanzelf volgt. (In het geval van de hardloopschoenen klopt deze theorie overigens niet.)

Halverwege mei zouden we voor onze tweede residentie naar Almere DUIN gaan. De eerste residentie heb ik op afstand meegemaakt. Het was begin maart, Noord-Brabant was net een brandhaard. Ik woon daar, hoestte wat en bleef thuis. Ik kon geen slechter begin verzinnen dan per ongeluk een virus meebrengen.

Deze tweede residentie vreesden we dat onze aanwezigheid in de wijk voor ongemak zou kunnen zorgen in deze crisistijd. En dus bleven we deze keer allemaal thuis. We besloten op afstand contact met de bewoners te zoeken. Kan dat? Kun je een wijk op afstand leren kennen? Is het mogelijk bewoners virtueel te ontmoeten? Kun je een begin maken zonder fysiek aanwezig te zijn?

Een aantal inwoners hadden zich aangemeld voor een online labsessie via Zoom. In ruim een uur tijd hebben we hen en DUIN een klein beetje meer leren kennen.
Het was een goed begin. We weten nu net iets meer over de wijk en haar bewoners. Het bijzondere aan DUIN is, dat iedereen daar recentelijk opnieuw is begonnen. Dat bindt hen. Ze bouwen samen een gemeenschap op. Het is er nog niet, maar het groeit en wordt elke dag een beetje meer.

Het mooiste aan beginnen vind ik dat je iets anders kunt doen dan je altijd hebt gedaan. Je kunt opnieuw beginnen, hoe spannend dat ook is. Het allereerste woord op papier schrijven vind ik naast een lastig begin, ook het allermooiste begin, net als een voorstelling maken. Er kan iets ontstaan dat er nog niet was.

De mooiste momenten van beginnen vind ik:

1. Na een tijd van niets
2. Op een onverwachtse moment
3. Het niet zichtbare moment

In een ontmoeting kan soms zomaar iets beginnen zonder dat je door hebt dat er iets is begonnen. Pas vele ontmoetingen later kun je terugkijken naar de ontmoeting en denken:

Hé, dat was het begin.

Ik ben benieuwd hoe we over een aantal maanden terugkijken op deze zoomsessie. Misschien hadden we geen beter begin kunnen maken.