15 mrt Romantisch stil

Er was eens een schapenherder die net over de grens van België woont. Hij woont in een prachtig monumentaal huis, waarbij alles verbouwt mag worden, behalve de voorgevel. Stiekem fantaseert hij erover om het hele huis tot iets geks om te bouwen en de voorgevel netjes te laten staan zoals van hem verwacht wordt. De schapenherder was niet altijd een schapenherder en woonde vroeger nog in Nederland waar hij bij verschillende theatergezelschappen heeft gewerkt. Tot hij bijna vijftig werd, er flink op de kunsten werd bezuinigd en hij er even geen zin meer in had. Hij ging op vakantie en maakte een lijstje met beroepen die hij wilde worden, alsof hij weer acht jaar was. Astronaut stond bovenaan, gevolgd door molenaar en schapenherder.  Niks was onmogelijk. Mits hij 120 jaar zou worden. En omdat bijna niemand 120 jaar wordt, viel astronaut toch al af. Hij wilde de natuur in, weer terug naar aarde, tot rust komen. Hij fantaseerde over een leven als schapenherder. Hij tegen een boomstam leunend met een grasspriet in zijn mond met grazende schapen om hem heen. Hij met een kwast in zijn mond, een schildersezel voor zich met een leeg doek en grazende schapen om hem heen. Hij met een fluit in zijn mond, rond dwarrelend tussen de schapen. Er was geen twijfel meer mogelijk. Hij werd schapenherder.

De schapenherder wist niks over schapen. Hij kende ze van de kinderboerderij, die wollige beesten die beh roepen. Op internet zocht hij naar opleidingen om schapenherder te worden; die waren er niet. Toen kwam hij uit bij een schapenherder in de buurt en besloot een tijd stage te lopen om het vak te leren. Hij leerde alles over de ooien en rammen, over de lammetjes en het aflammeren. En toen is hij eigen baas geworden en heeft hij een eigen kudde gesticht. Een kudde ooien.

Elke dag kadert hij met netten een gebied, zet de schapen erin en gaat weer weg. Er wordt geen fluit gespeeld. En de schildersezel blijft ook thuis. Toch geniet hij volop als hij ’s ochtends vroeg de netten plaatst, de zon op komt en er dauw hangt. Soms wordt hij overweldigd. Dan staat hij op een prachtige plek en dan wordt hij overweldigd door de natuur. Hij hoort dan de kudde schapen grazen op de achtergrond. Grazende schapen, volgens de herder is er geen mooier geluid. En dan staat hij daar, overweldigd. En dan voelt hij dat hij klein is, dat hij onderdeel is van iets veel groters. Dat hij verbonden is. Hij noemt het haast een religieuze ervaring. En toch komt hij juist door de schapen weer helemaal terug op aarde.

Saskia de Haas